ZUUN: – WZC Zilverlinde en LDC Meander hielden vandaag hun eerste opendeur. Tergelijkertijd werd een kunstwerk Officieël inhuldigd.
Op 7 november 2011 opende Meander, het derde LDC van Sint-Pieters-Leeuw, zijn deuren en een paar dagen later verhuisden de bewoners van het verouderde Wilgenhof naar het nieuwe WZC in Zuun.
Een klein jaar later – en heel wat ervaringen rijker – was iedereen vandaag welkom op de eerste opendeur om kennis te maken met hun brede werking en infrastructuur. Het LDC Meander biedt het hele jaar door immers een uiteenlopend programma aan. Zowel voor activiteiten, cursussen, uitstappen en dienstverlening kunt u er terecht.
Officiële inhuldiging kunstwerk.
OCMW-voorzitter, Roland Meulemans: “Zoals de wet het voorschrijft is bij elke nieuwbouw, een verplicht deel van het budget gereserveerd voor kunst. Een geïntegreerd kunstproject, hiermee berdoelen we een kunstwerk dat geïncorporeerd is in het gebouw van Zilverlinde.
De jury koos voor een project van Jørgen Missotten een gekend kunstenaar uit Alsemberg en leraar in de kunstacademie van Sint-Pieters-Leeuw.
Wat ons alvast liet kiezen voor zijn project, is het abstracte karakter van het beeldhouwwerk en de integratie in de omgeving. Het kunstproject laat veel ruimte voor interpretatie en herinterpretatie. Het is tijdloos en toegankelijk voor verscheidene mensen en groepen van mensen. Ook de opstelling van de beelden op de verschillende locaties creëren een boeiende wandeling doorheen het woonzorgcentrum“.
kunstenaar, Jørgen Missotten: ” Toen ik hier een eerste keer kwam kijken, was de site nog volledig in opbouw, maar de vijver was praktisch volledig aangelegd. Deze werkte inspirerend en heb me in mijn werk laten leiden door de trage beweging van het water.
Voor het project heb ik de naam ‘Adagio’ gekozen vanwege de betekenis en het passend karakter ervan. Adagio is een muziekterm die duid op het langzaam tempo van het muziekstuk.
Door het project op te splitsen uit meerdere delen wilde ik een relatie creëren met de structuur van het gebouw. Er zijn 4 werken.
Het eerste werk staat aan de ingang en is een vierkant uitgenseden uit een ruwe blok. Het reflecteert een beetje de vierkante open ruimte aan de ingang
Het staat ook vlak naast de cafetaria en zie het dan ook als een verlengstuk hiervan in de vorm van een zitbank.
Ga je verder door naar de achterkant van het gebouw, zie je aan de fietsenstalling eveneens een horizontaal liggend werk. Het zijn twee blokken die in elkaars verlengde liggen en de perspectief van de binnentuin versterken.
Voor het derde deel was mijn eerste gedacht een voorstelling van een vliegende sjaal die door de wind weggeblazen wordt. Iets luchtig wat eveneens mooi contrasteert met het zware massieve karakter van de stenen beelden.
Die overhellende vloeiende beweging wordt dan opgevangen door het laatste werk achteraan de vijver. Opvangen afin, eigenlijk terugkaatst waardoor er geen eindpunt is.
Ik hoop dat mijn werk de bewoners van Zilverlinde kan inspireren“.