HALLE: Van Jos Pierreux, die sinds kort van Pepingen naar Halle verhuist is, verschenen recent 2 nieuwe boeken bij uitgeverij Houtekiet.
Laatste halte Lippensville
Wie heeft Monique Van Wens aangerand?
En waar is Luk Borré? ‘
Meeuwen vormen vinkjes boven appartementscomplexen als gesloten oesters. Met al hun luiken dicht, ademen de gebouwen afwezigheid, blindheid. Mensen betalen fortuinen voor vastgoed waar ze zelden komen. Verhuren? Hun drol is te bekakt om in een toiletpot te vallen waarin een ander gescheten heeft.’ Wanneer na een poging tot verkrachting de schuldige meteen opgepakt wordt, lijkt de badstad Knokke-Heist opnieuw in te dommelen. Maar wie is deze man, die de tanden stijf op elkaar houdt en geen papieren op zak heeft?
In je 9de Borré boek komt het hoofdpersonage uit de reeks, namelijk Luc Borré niet echt voor in het verhaal.
Jos Pierreux: “ Nee, maar hij hangt er wel boven als een soort schaduw. Ik vond dat een leuk idee om eens een boek te schrijven over iemand die zelf niet in het boek voorkomt want in dit verhaal was Luc Borré feitelijk niet nodig. Op zich komt er hier zelf geen misdaad in voor. Eigenlijk weet je heel het verhaal dat wat je leest er niet is. En ik hoefde daarom er Borré niet in te passen. Dat geeft de andere karakters ook de mogelijkheid om daar reacties op te geven zoals waar is Borré, wat gebeurt er met hem, waar is hij naar toe,… Dat zorgt ook om een luchtigere toon aan te slaan want anders is het boek nogal zwaar van inhoud vind ik. Het was een evenwichts oefening.”
In het begin moet je als trouwe lezer even een klik maken voor de manier van schrijven.
Jos Pierreux: “ Ja,…Het gaat over een vermeende verkrachtingszaak. En in de eerste hoofdstukken zien we wie die verkrachting pleegt en dat was de moeilijkheid natuurlijk om dat vlot in het boek te krijgen. Want ik was bang toen ik het boek schreef dat geoefende lezers na zo’n 60 paginas zouden zeggen: ‘kijk ik zie helemaal hoe het in elkaar zit’. Daarom moest ik echt ook dat standpunt niet van de dader maar als lezende ‘kijker’ vertellen wat wij zagen. Zodanig dat het volledige boek er ook kan over gaan van hebben wij onze ogen wel gelooft? Wat wij gezien hebben is dat ook echt gebeurt?”
Ondertussen ben je gestopt met je bouwmaterialen zaak in Pepingen en woon je nu in Halle en Knokke, schrijf je nu nog steeds ‘s morgens heel vroeg of is dat verandert?
Jos Pierreux (55 jaar): “ Nu schrijf ik als een echte auteur (lacht)! Ik sta op en begin te schrijven wanneer ik zin heb. Zo van half voormiddag tot half namiddag. Ik probeer toch vier à vijf uur te schrijven. Maar ik neem wel ook af en toe een dag vrijaf hoor. Maar ik probeer dus wel elke dag te oefenen, het is nu een andere manier van schrijven. Ik heb nu de tijd om dieper te gaan, waar je vroeger gemakkelijkheidshalve over iets minder ging vertellen kan ik het nu gemakkelijker gaan opzoeken, heb ik meer tijd om het subtieler te verwoorden. Ik hoop dus dat het beter wordt. Dat door de extra tijd die ik nu heb mijn schrijven nog verbetert. De toekomst zal het uitwijzen.”
Lees meer op: www.geuzeinfo.com/index.php/Pierreux-Jos/385-laatste-halte-lippensville-jos-pierreux
Witse, Een been om aan te kluiven
In Halle nemen de burgemeester en de middenstand een loopje met de wet
Op het politiekantoor van Halle komt een anonieme melding binnen: de jonge Sandra Dockx is onvindbaar. Dams en Van Deun doen een buurtonderzoek. Blijkbaar is er niemand die Sandra mist. Ze heeft het echtelijk dak verlaten, haar veel oudere man vindt dat normaal. Op haar werk heeft ze per mail ontslag genomen, ze zou met een vriendin met vakantie zijn.
Tegen de zin van zijn overste wil Witse de zaak uitspitten. Een jonge vrouw kan toch niet zomaar van de aardbol verdwijnen?
De Hallenaren zullen het boek verslinden met alle lokale gebeurtenissen en locaties.
Jos Pierreux: “ Jaja, de locatie waar de moord gebeurt is waar ik nu woon. Ik heb al mijn vrienden eens goed door de mangel gehaald omdat ik dacht, die moeten daar maar tegen kunnen.
Al is dat natuurlijk terug zo’n moeilijkheid als je van Halle bent en je schrijft over Halle dan doe je dat anders dan de vorige schrijvers. Zij schrijven bijvoorbeeld over het Hallerbos maar dan voel je dat die dat even via wickipedia en google earth zijn gaan kijken en er dan over schrijven. Als je je verhaal lokaal kunt schrijven dan weet je hoe het Hallerbos er uitziet, ruikt en waar je je daar kunt verstoppen.
Toen dacht ik als ik daar aan begin kan ik maar goed ‘all the way’ gaan en er echte personages insteken zoals burgemeester Pieters zodat de mensen echt kunnen zien het is een Witse geschreven door een Hallenaar. Al wordt het dan wel een echte uitdaging om het te schrijven.
Ook enkele lokale handelaars komen aan bod zoals keurslager Van De Velde en groenten verkoper Bruno Van Der Voorde al zijn hun namen wat aangepast in het boek.
Jos Pierreux: “ Van Der Voorde, Van De Velde, Rooselaer,… Ik heb die namen iets veranderd. Omdat je anders moet oppassen voor details en uiteindelijk moest het verhaal kloppen. Maar zelf de man wiens vrouw verdwijnt is een hele goede vriend van mij. Maar als huis heb ik hem dan maar mijn huis gegeven in het verhaal. Het was voor mezelf natuurlijk prettiger schrijven op die manier omdat je al die mensen voor u ziet. Een soort zoete wraak voor bijvoorbeeld verloren tennis matchen en zo.”
Wat zijn de voor- en nadelen van een boek te schrijven over een bestaande tv-serie?
Jos Pierreux: “ Als Hallenaar ken ik vrij goed de verhalen. En het was een uitdaging om er iets aan toe te voegen. Om echt Witse vanuit Halle te schrijven.
Ik dacht dat het een zware opdracht zou zijn maar uiteindelijk zijn er heel wat verantwoordelijkheden voor u genomen. Zo wordt er door de VRT op voorhand gezegd dit mag en dit mag niet. Bijvoorbeeld Witse mag niet op het einde van het verhaal sterven. Bij wijze van spreken je mag er geen homo van maken enz,… Ook de neven personages zoals Van Deun moeten aan bod komen met elk hun gekend karakter Zo is in feite al één vierde van het boek al geschreven.
Ik heb dan op een muur mooi al die karakters te samen gebracht in een paar zinnen. En dan steek je dat bij in je verhaal als een soort puzzel. Dus je hoeft niet zo na te denken over een bepaalde interactie. “
www.geuzeinfo.com/index.php/Pierreux-Jos/384-witse-een-been-om-aan-te-kluiven-jos-pierreux