SINT-PIETERS-LEEUW: – Een fietstocht van 38 dagen bracht Rik De Greef van Sint-Pieters-Leeuw naar Santiago de Compostela (Spanje) en verder tot Fisterra, het “einde van de wereld”. Het eerste deel van zijn tocht samen met goede vriend Peter uit Gooik, vanaf de voet van de Pyreneeën reed hij alleen verder. Een unieke beleving!
Rik De Greef laat ons mee genieten van zijn unieke ervaring:
Daar sta ik dan, trots, krop in de keel, vochtige ogen op het van de hitte zinderende plein aan de kathedraal van Santiago de Compostela. Rondom mij een dertigtal andere pelgrims, velen te voet, een paar enkelingen met de fiets. Op alle gezichten zijn sterke emoties te lezen: blijheid, ontroering, fierheid, …. . Alle ongemakken van de tocht lijken verdwenen: geen stramme kuiten, geen zadelpijn of pijnlijke blaren meer.
33 dagen eerder vertrok ik met goeie vriend Peter uit ons mooie Pajottenland. Heel gauw maakte zich een apart gevoel van ons meester. “Ongelooflijk, we zijn er écht aan begonnen. Wat gaat dat ons geven?!”. En de Camino, het oudste lange afstandspad van Europa, heeft veel gegeven. Meer dan verhoopt. Niet alleen de fysieke challenge was groot, ook de mentale uitdaging mocht er zijn.
In Frankrijk volgden we de zogenaamde “Westelijke Route”: Compiègne – Chartres – Tours – Poitiers en dan richting Bordeaux, door de wijngaarden rond Saint-Emilion, waar we hard op onze tanden moesten bijten om te weerstaan aan de verleiding van de wijdegustaties. Steeds verder, doorheen de eindeloos lijkende Les Landes en zo tot aan de voet van de Pyreneeën, in Saint-Jean-Pied-de-Port, een stadje waar jaarlijks duizenden pelgrims uit alle delen van de wereld nog fris en monter “le chemin de Compostelle” aanvatten. Contradictorisch genoeg was het hier dat Peter besloot te stoppen en dat ik alleen verder ging, de Pyreneeën over via de Alto Ibañeta (1057 m), mijn eerste echte kuitenbijter. Misschien maar goed dat ik toen niet wist dat er nog veel meer én lastigere beklimmingen zouden volgen. Naïviteit kan al eens helpen … .
In Spanje fietste ik de Camino Frances: via Pamplona naar de adembenemende schoonheid van de kathedraal van Burgos, verder naar Léon tot Santiago. En onderweg de onwaarschijnlijke uitgestrektheid van veelal heuvelende vergezichten, maar ook de weinig stimulerende aanblik van honderden hectaren akkerland, waarvoor het laatste stukje natuur weggeploegd werd.
Een speciaal moment is aankomen op Cruz de Ferro, het hoogste punt van de hele Camino maar vooral de plaats waar pelgrims sinds eeuwen symbolisch een deel van hun last afleggen door een steen achter te laten. Ook ik heb die traditie in ere gehouden.
Vanuit Santiago ben ik nog heen en terug gefietst naar Fisterra of Finis Terra, ooit het “einde van de wereld” aan de Atlantische oceaan, waar nu de bekende kilometerpaal 0,00 staat. En zo eindigde de teller van mijn velooke na 38 dagen uiteindelijk op 2500 km.
De regengoden bleken de pelgrims dit seizoen bijzonder goed gezind: in totaal minder dan 2 dagen miezelachtige regen. De zonnegoden bleken te goed gezind met temperaturen tot 42 ° over soms kilometerslange schaduwloze wegen. Een ruime siësta onder de eerste boom die je ziet, is dan de enige afkoelende oplossing. En toch, toch zijn er onderweg zovele mooie kippenvelmomenten geweest. Ze zijn opgeslagen op mijn zachte schijf!
Slapen deed ik waar het toeval en het fietsritme me bracht: albergues, campings, hostals, chambre d’hôtes, casa rural, … telkens weer goed voor een heel andere sfeer, andere belevenissen en ontmoetingen. In de typische albergues op de Spaanse route heb je een stapelbed voor 7 tot 12 €; je slaapt dan in de dormitorio wel samen met 6 tot meer dan 20 pelgrims.
De Camino heeft langs heel de weg een nauwelijks in te schatten stempel gedrukt op het cultuur-historisch patrimonium en is daardoor erkend als Europees Cultureel Erfgoed. Maar wie deze weg volgt, kan ook niet ontsnappen aan een spirituele impact, ongeacht je beweegredenen om de tocht aan te vatten. De vele uren fietsen (of wandelen) maken je hoofd vrij, geven rust en openen je hart. Iedereen die zich aangesproken voelt, kan ik slechts aanraden om het écht te beleven!
Wie meer wil weten over deze ervaringen: op de blog prcompostela.blogspot.com zijn dagelijks teksten en foto’s gepubliceerd.