Sint-Pieters-Leeuw / Halle / Zwin: -0p zaterdag 6 oktober organiseerde VELT-Groot Halle (waaronder ook Groot Leeuw valt) opnieuw haar jaarlijkse busreis, ditmaal met de Zwinstreek als bestemming. 43 personen, waaronder 6 enthousiaste jongeren, stapten om 7 u 30 de bus op, terwijl een opkomende zon een perfecte nazomerdag aankondigde. In de voormiddag bezochten de VELT-leden – na het nuttigen van een croissant en een tas koffie of chocomelk in het Vlinderhof in Knokke – het Provinciaal Natuurpark het Zwin. Onder begeleiding van 2 zeer bekwame gidsen werd het natuurreservaat, een prachtig stuk natuurgebied aan de Belgische kust en voor een kleiner gedeelte ook op Nederlands grondgebied, verkend en werd deze unieke biotoop voor heel wat vogels en planten toegelicht. Achter strand en duinen liggen de slikken en de schorren, die de zee bij hoog water geheel of gedeeltelijk overspoelt. Jaarlijks komen vele duizenden vogels naar het Zwin om er te broeden, te overwinteren of voedsel te zoeken. Door de voortdurende invloed van het zoute zeewater, overleven in het Zwin planten als zeekraal, lamsoor, zoutmelde en ander typische schorrenplanten die elders aan onze kust haast niet meer te vinden zijn. Terwijl de grote meerderheid van de leden de slikken en schorren bezochten, konden anderen het vogelpark met volières bezoeken en een kijkje nemen bij de interessante tentoonstelling over de trek van de ooievaars, die in de voormalige koninklijke villa binnen het Natuurpark loopt. Na het overheerlijke middagmaal in Sluis, een voormalige Zwinhaven, was er nog een korte vrije wandeling in het stadje voorzien. Om 15 u 15 werd er koers gezet naar Aardenburg, in de Middeleeuwen ook een Zwinhaven, waar de Struisvogelboerderij Monnikenwerve ligt. Ook hier kregen de VELT-leden een boeiende rondleiding, waar men heel wat informatie over de struisvogelsoort bekwam. En de bekwame uitleg bij de broedmachine met eieren tot 1,5 kilo, de kuikens en de grote broedvogels in open lucht, maakten van het bezoek een onvergetelijk moment. Wat nu alvast naar het rijk der fabeltjes kan verwezen worden, is het idee dat struisvogels hun kop in het zand zouden steken. Wat wel waar bleek te zijn, is dat deze loopvogels zonder problemen snelheden tot 70 km per uur kunnen halen en dat ze in normale omstandigheden een leeftijd van 70 jaar kunnen bereiken. Na een afsluitend gedeelte in de tearoom en de winkel met allerlei afgeleide struisvogelproducten was de tijd aangebroken om voldaan huiswaarts te keren.
Tekst en foto’s : Jan Morre