SINT-PIETERS-LEEUW: – Katrien Poppe (43) werd in april 2006 samen met haar valide danspartner Danny Van Vooren, wereldkampioen rolstoeldansen in Nederland.
Sindsdien krijgt ze uitnodigingen om in het buitenland aan internationale competities deel te nemen. Niet evident voor een gescheiden moeder van twee opgroeiende kinderen, die moet leven van een mindervalidenuitkering. Hoog tijd voor een gesprek met deze moedige, vrolijke dame.
“Wat deed je zoal tijdens je jeugd?”
Katrien: “Sport was mijn hele leven. Ik danste sinds mijn zesde bij de Opera van Gent en deed ook aan wedstrijdturnen. Gemiddeld deed ik zo’n dertig uren per week aan sport. Daar kwam plotseling een eind aan, toen ik op mijn achttiende tijdens een turncompetitie een zwaar ongeval had. Ik belandde in een rolstoel.”
“Toch bleef je niet bij de pakken zitten?”
Katrien: “Natuurlijk niet! Het was een zware slag en ik moest mijn leven een andere wending geven, maar ik was niet ziek. Gelukkig kon ik bij mijn ouders in de zaak aan de slag. Verder studeerde ik voor beleggings- en verzekeringsmakelaar. Ik trouwde, had twee goede zwangerschappen en kreeg twee kinderen. Het is niet omdat een mens in een rolstoel zit dat de wereld blijft stilstaan. Er zijn nog heel wat dingen mogelijk. Dansen had ik, met veel pijn in het hart, wel opgegeven.”
“In 1999 sloeg het noodlot opnieuw toe.”
Katrien: “Ja, toen bleek dat ik ongeneeslijk zien was. Ik lijdt aan SA (Spondyloarthropatie), ME (Myalgische Encefalomyelitis of chronisch vermoeidheidssyndroom ) en fibromyalgie (weke delen- en spierreuma). Dit zijn allemaal reumatische aandoeningen, die moeilijk behandelbaar en niet te genezen zijn. Door mijn ziektes moet ik meestal zo’n twintig uur per dag rusten. Dan is een dag snel voorbij. Het heeft er wel toe geleid dat ik intenser ben gaan leven. Tijdens de uren dat ik actief ben, wil ik er volop zijn voor mijn kinderen en wil ik van het leven genieten. Dankzij mijn assistentiehond, Sumo, van de vzw Hachiko (www.hachiko.org ), heb ik een extra stimulans om buiten te komen. Hij helpt me thuis en bij het boodschappen doen en dagelijks gaan we samen wandelen.”
“In juni 2005 deed je de ontdekking van je leven?”
Katrien: “Ja, toen maakte ik, op een opendeurdag, kennis met Handy Dance, een onderafdeling van Happy Dance (www.happydance.be) . Deze organisatie is erkend als sportclub door de Federatie van de Paralympics en is lid van andere nationale en internationale organisaties. Het is een trendsetter in het rolstoeldansen. Zowel kinderen als volwassenen met of zonder lichamelijke beperkingen zijn welkom. Dit had ik niet meer voor mogelijk gehouden. Sindsdien kan ik me opnieuw ten volle uitleven in de danscursus, die om de veertien dagen doorgaat in zaal Merselborre in Vlezenbeek. Deze frequentie is voldoende voor mij. Na zo een dansavond heb ik een aantal dagen nodig om te recupereren. Maar dat weegt niet op tegen de voldoening en het plezier, dat ik eraan beleef. Als ik dans vergeet ik al de rest, al de pijn.”
“In november 2005 werd je al Belgisch kampioene? Was je verbaasd van je snelle succes?”
Katrien: “Ja, ik was nog maar vijf maanden bezig met rolstoeldansen. Na al die ‘sportloze jaren’, schonk dat enorm veel voldoening. Op 28 januari 2006 veroverden we de derde plaats op een Europese danswedstrijd in Nederland. Daardoor kregen we een ticket voor de wereldkampioenschappen, die we ook wonnen.”
“Zo ging de wagen aan het rollen?”
Katrien: “Ja, nu komen er geregeld uitnodigingen voor wedstrijden in het buitenland (Malta, de Verenigde Staten). We zouden daar dolgraag aan meedoen maar financieel is dat momenteel niet haalbaar zonder sponsoring. Een vriendin van mij zette vorig jaar een campagne op om sponsoring te vinden, zonder veel succes echter. De internationale danswedstrijd in Malta hebben we daardoor jammer genoeg aan ons moeten laten voorbijgaan.”
“Kunnen lezers je helpen?”
Katrien: “Natuurlijk! Dat zou fantastisch zijn! Indien lezer mij op één of andere manier willen sponsoren, mogen ze mij altijd contacteren per mail (katrienpoppe94@hotmail.com) of telefonisch op het nummer 02/751.85.23 (tussen 10 en 12 uur en tussen 16 en 20 uur). Ik kan, als tegenprestatie, reclame maken op mijn auto, mijn wielschijven, mijn kleding. Verder kan ik de sponsor vernoemen in elk interview en kan ik met mijn danspartner demonstraties komen geven in het bedrijf van de sponsor, op opendeurdagen, …”
“Ik ben ervan overtuigd dat er onder onze lezers vele mensen zijn met het hart op de juiste plaats. Zij zullen je ongetwijfeld kunnen helpen. Ik denk eventueel ook aan reisbureaus, voor wie de kostprijs van een trip naar het buitenland veel lager is dan voor een gewone particulier.”
Katrien: “Ik kijk al uit naar de reacties en zal jullie zeker op de hoogte houden!”
