SINT-PIETERS-LEEUW: – 75 Jaar geleden werd België bevrijd en eindigde in Sint-Pieters-Leeuw de Tweede Wereldoorlog op 3 september 1944.
Om dit te herdenken brengt de onafhankelijke nieuwssite www.sint-pieters-leeuw.eu tijdens de zomervakantie een reeks over WOII.
Vandaag deel 9: Bevrijding Halle, Sint-Pieters-Leeuw en Brussel
Op 2 september was de 1ste Guard Armoured-divisie in de streek van Douai. (De Britse en Canadese Armoured- divisies hadden ieder 290 tanks, 261 gepant- serde voertuigen, 2 763 andere voertuigen en 14964 manschappen.) Omstreeks midder-nacht kreeg ze de opdracht op te rukken naar Brussel. Er gaapte immers een bres tussen Valenciennes en Douai. Op zondag 3 september, bij dageraad besloot Luitenant-generaal Brian Horrocks, bevelhebber van het 30e Britse Legerkorps Guards Armoured Division zijn ochtendbriefing met “Tot vanavond in Brussel” ! Hierop begaf deze gepantserde eenheid zich op weg naar de Belgische hoofdstad via twee wegen: links de Grenadier Guards (via Doornik, Lessen en Herne) en rechts de Welsch Guards (via Leuze, Ath, Edingen, Halle en Sint-Pieters-Leeuw).
Het was een prachtige dag. De tanks hadden 156 km voor de boeg. Daarvoor was 600 000 liter benzine nodig! In Hertain kwam de Household Cavalry in de vroege morgen over de grens.
Frank Clarke, soldaat bij de Guards Armoured Division: “We reden verder, stad na stad, dorp na dorp bevrijdend, en we werden op onze weg toegejuicht. Sommige plaatsen waar we doorheen waren gegaan, waren minder dan tien uur geleden bezet door de Duitsers. De opwinding was intens! We reden steeds verder richting Brussel, de opwinding werd elk uur intenser. De mensen werden gek! De route was een uitbarsting van kleur en mijn arm deed pijn van zwaaien naar de opgewonden menigten. Soms was het bijna onmogelijk om door de ziedende massa’s te gaan, want ze klommen op de vrachtwagens om ons te kussen en ze huilden. Deze mensen waren vier jaar onder het juk van de nazi’s geweest, leed, ongelukkig,… en nu waren ze vrij. De geallieerden hadden hun belofte waargemaakt. Bevrijding was van hen.”
de engelse tanks reden van Saintes naar Halle toen de Welsh Guards plots een colonne Duitse soldaten opmerkten die van Bierk kwam. De Engelse tanks zetten zich onmiddellijk in stelling. Alhoewel zij geen kans maakten begonnen de Duitse soldaten te schieten. De Engelse tanks maakten een omsingelende beweging en vielen langs de velden de Duitse colonne aan.
Wijlen Felix Denayer was als vrijwilliger ingelijfd in het Britse leger en werd als para-commando gedropt in Arromanche achter de Duitse linies bij de ontscheping van Normandië. Van daaruit heeft hij als tankcommandant Frankrijk mee bevrijd. Hij was bij het gevecht in Hondzocht op 3 september 1944 betrokken.
In Halle heeft hij een Duits kanon, dat op ‘den Baskuul’ stond vernietigd. De bedoeling van dat kanon was de Engelsen te beschieten die uit de richting Hondzocht kwamen.
Felix Denayer: “De witte brigade, de weerstand, wilde het kanon vernietigen, maar zij waren niet goed genoeg bewapend. Zij hebben mijn telefonische waarschuwingen om het niet te doen in de wind geslagen en hebben de Duitsers er toch aangevallen en verloren heel wat manschappen.”
Van Hondzocht is Felix Denayer dan met zijn tank verder naar Halle gereden, maar in de plaats van tot aan ‘den Baskuul’ te rijden is hij op de Edingsesteenweg links afgeslagen, reed er door een boomgaard en kwam alzo in de Beertsestraat terecht. Zo kon hij het Duitse kanon van langs achter aanvallen en vernietigen. Bij het gevecht verloren verscheidene Duitse soldaten het leven. Sommigen vluchten de velden in, richting Eysingen. Het gros werd gevangen genomen en overgedragen aan het Halse verzet. De gevangen werden opgesloten in de kelder van een grote schuur (Hoeve Deleener) aan de Edingsesteenweg.
De volgende dagen werden er ook Duitses opgesloten in het gemeentehuis en klooster van Sint-Pieters-Leeuw.
Vanuit Halle reed Felix Denayer met zijn tank verder naar Sint-Pieters-Leeuw richting Brussel. Het doortrekken van Sint-Pieters-Leeuw via de Bergensesteenweg was wel een emotioneel moment omdat hij er woonde en er zijn vader door Duitsers geslagen werd omdat hij niet wilde zeggen waar hij was.
Om 16.36 uur stak de commandant van de Belgische groep Groepering Bevrijding, kolonel Piron de Belgische grens over in Rongy, ten zuiden van Doornik. Zijn strijdmacht volgde in de nasleep van de Guards Armored Division voorbij Ath en bereikte in de schemering Enghien, amper 30 kilometer van Brussel.
Verkennings- troepen van de Huishoudelijke Cavalerie – Guards Armoured Division (30th Corps) bereikten uiteindelijk om 20.00 uur Brussel. In de loop van de nacht bereikten ook de Grenadier Guards de stad Brussel. Zoals het een garderegiment betaamde, trok het naar het Koninklijk Paleis waar koningin Elisabeth het verwelkomde. De koningin-weduwe stelde het paleis ter beschikking van het hoofdkwartier van de Guards Division. Het hoofdkwartier van het 30ste Korps installeer- de zich in het park van het Paleis te Laken.
Frank Clarke, soldaat bij de Guards Armoured Division: “Toen we het centrum van de stad naderden, werd de vooruitgang erg traag omdat de drukte de wegen blokkeerde. Heel Brussel was gekomen om ons te verwelkomen. Het kostte ons meer dan drie uur om van de buitenwijken naar het centrum te komen. We kwamen de stad om 20.00 uur binnen en we parkeerden om ongeveer 23.00 uur. Het werd donker, maar de lichten laaiden op in de cafés, het geluid werd nog luider toen radio’s hun begroetingen schalden.
Uiteindelijk bereikten we onze bestemming. Er was een rode gloed rondom het centrum van de stad, want de Duitsers hadden het enorme magnifieke Paleis van Justitie in brand gestoken. Het was een laaiende hel! De rode onheilspellende gloed was het welkom van de Duitsers bij ons. Hoog in gebouwen konden we af en toe een geweer horen knallen. Snipers! De vijand was nog steeds bij ons.
We brachten de nacht onder onze vrachtwagens door op de mooie pleinen en boulevards van die grote stad. Dus eindigde een opmerkelijke reis, – een ontzagwekkende dag.”
Commandant, James Miller:”De eerste geallieerde eenheid die Brussel bereikte was het 1ste eskadron van het 2de bataljon Welsh Guards, samen met de 1ste compagnie “Prince of Wales” van het 1ste bataljon infanterie. De ontvangst was overweldigend. Wie het niet heeft meegemaakt, zal het niet geloven. Dit is een gebeuren dat niet zal worden overgedaan in de loop van een mensenleven. De totale bevolking kwam op straat. Zij was buiten zichzelf van opwinding. Wij werden bedolven onder bloemen, fruit, wijn en sigaren. Onze voertuigen werden overrompeld door burgers die ze op deze manier tot stilstand brachten. Aan een slakkengang konden wij toch vooruit komen.
Gedurende de nacht kreeg het Jubelpark, – dit was ons tentenkamp, – mitrailleurvuur te verduren en een Duits halfrups- voertuig reed dwars door de bivak van de compagnie. Daarop volgde een kort maar hevig vuurgevecht, doch vriend noch vijand werd geraakt. Om 8:00 uur ‘s ochtends was een enorme menigte toegestroomd in het Jubelpark. De meerderheid drumde rond mijn tent. Zodoende waren wij verplicht ons kampement met een omheining van touwen af te bakenen en binnen in het ontstane vierkant te blijven. Een beetje zoals tentoongestelde dieren. Met moeite was het mogelijk dwars door de menigte te rijden tot aan het hoofdkwartier van het bataljon (luitenant- kolonel J. F. Gresham). ‘s Namiddags verhuisde het bataljon naar een kampement even buiten de stad. Vervolgens zorgde ik voor een parade van mijn compagnie, gevolgd door onze voertuigen. Dit vertoon zorgde voor grote vreugde onder het publiek.
En zo kwam er een einde aan een veldtocht die niet alleen voor ons regiment geschiedenis schreef, maar die ook deel uitmaakt van de wereld- geschiedenis. Wij hadden 575 km afgelegd in zes dagen. De laatste dag legden wij meer dan 160 km af. Dit is veruit de langste opmars, op één dag, die ooit werd verwezenlijkt door om het even welke pantserdivisie, – de opmars van de Wehrmacht in Rusland daarbij inbegrepen. De samenwerking met het tweede pantser- bataljon was uitstekend verlopen. Het aantal Duitsers die werden gedood of gevangen genomen, was meer dan bevredigend. Het onthaal dat ons daarbij te beurt viel was zo uitzonderlijk, dat het met geen pen te beschrijven valt. De Welsh Guards was de eerste geallieerde troepenmacht om Brussel als bevrijders binnen te trekken. En mij is de eer te beurt gevallen het bevel te voeren over een compagnie die voor geen enkele andere eenheid moet onderdoen. Zij heeft Brussel op haar palmares geschreven. En tenslotte en tot besluit mag nog worden vermeld dat geen enkel verlies aan manschappen werd geleden.”
video bevrijding Brussel Pathe:
De 4e’s morgens nam Kolonel Piron contact met de Burgemeester van Brussel om de aankomst van de Belgische Strijdkrachten in hun hoofdstad aan te kondigen.
En te 15u opende General Adair met een tankeskadron van de Garde de intrede in de stad van Kolonel Piron en zijn Groepering, zegevierend na 4 lange jaren.
De begroeting door een uitzinnige bevolking werd een onvergetelijke ervaring voor alle aanwezigen.
De mannen van wie de familie in een bevrijd deel van het land woonde kregen één of twee dagen uitzonderlijk verlof.
Herlees ook de andere artikels in de reeks – 75 jaar bevrijding Sint-Pieters-Leeuw:
Deel 1: Moeder Stanislas – Zuster Overste van Sint-Antonius
Deel 2: Het gewone dagelijkse leven
Deel 3: Vlezenbeek in de Tweede Wereldoorlog
Deel 4: Propaganda via vluchtschriften – strooibiljetten
Deel 5: Op de vlucht tot in Normandië
Deel 6: Mei 1940 bominslag thv Mekingenweg
Deel 7: Opeising Leeuwse kerkklokken
Deel 8: V1 bom vernielt huis van Bruintje in Rukkelingen
Deel 9: Bevrijding Halle Sint-Pieters-Leeuw en Brussel
3 september 2019 – historische bevrijdingscolonne rijdt door Sint-Pieters-Leeuw
Ter gelegenheid van 75 jaar bevrijding Sint-Pieters-Leeuw zal op dinsdag 3 september 2019 tussen 9 en 10.30 uur een historische bevrijdingscolonne over de Bergensesteenweg rijden richting Brussel.
Op dinsdag 3 september 2019 vertrekt de volledige colonne rond 09.00 uur op de N6 ter hoogte van Stroppen richting Brussel. Ze zal te bezichtigen zijn langsheen de Bergensesteenweg in Sint-Pieters-Leeuw. Het begin van de Colonne rijdt de Ikea in Anderlecht voorbij rond 9.30 uur. de totale lengte van de colonne bedraagt in stilstand 700m en al rijdend 7km. Een doortocht aan een kruispunt duurt ongeveer 50 minuten. Dit betekent dat de rijstrook richting Brussel tussen 9 en 10u30 volledig versperd zal zijn.
Omleidingen bussen De Lijn:
– Tussen 9.00 en 10.00 uur wordt lijn 170 omgeleid vanaf Halle Station via de Roggemanskaai en Alsembergsesteenweg om niet in conflict te komen met het opstellen van de colonne op de N6 tussen Stroppen en de Alsembergsesteenweg.
– Tussen 10.00 en 12.00 uur worden de lijnen 141-142-144-145-170-171 beperkt tot Het Rad.
– Tussen 10.00 en 12.00 uur worden de lijnen 153-154-155 beperkt tot Drogenbos Shopping. Lijn 810 wordt via de R0 omgeleid naar de afrit Erasmus om de hinder aan het op- en afrittencomplex van de R0 met de N6 te omzeilen.
Brussel
De “Bevrijdingscolonne” treedt daarna Brussel – net als in 1944 – binnen via Anderlecht, het Zuidstation en het stadscentrum vooraleer het Jubelpark te bereiken. Officiële recepties en gratis toegang tot het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis, inclusief de tentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog.
Meer info: www.warheritage.be
